समय अनुसार बदलिदो सुर

भानुभक्तको बेलामा यसो भनिन्थ्यो :

भरजन्म घाँसतिर मन दिइ, धन कमायो
नामै क्यै रहोस भनि, कुवा खनायो
घाँसी दरिद्र तर बुद्धि कस्तो
मो भानुभक्त धनी भैकन पनि आज यस्तो

समय बदल्यो, अनि सुर पनि बद्ल्यो | अब हाम्रो पालामा यस्तो भनिन्छ:

जननी जन्म भूमिश्च स्वर्गादपि गरियसी

मैले इन्टरनेटको समाचार र ब्लगहरु चाहार्दा पढेका प्रतिक्रियालाई संछेपीकरण गर्दा के निर्क्योल निकाले भने धेरै नेपालीहरु देशका लागि केहि गर्न चाहन्छन् तर मेसो नपाएर अथवा हौसाउने नपाएर लाचार भएका छन् | अब यसलाई केमेस्ट्रीको भाषामा भन्नु पर्दा "क्याटलिस्ट" को कमि हो कि जस्तो पनि लाग्यो | त्यसैले मैले मेरो ब्लगमा केहि पौरखी व्यक्तिहरु, जसले नेपालको लागि केहि गरे, लाई पनि ठाउँ दिने विचार गरि यो नया सृंखला "जननी जन्म भूमिश्च स्वर्गादपि गरियसी" सुरु गर्दै छु | यसले एक जना मात्रै भएपनि देशको लागि केहि गरौ भन्ने लाई "क्याटलाइज" गर्न सक्यो भने मेरो यो सृंखला को उद्देश्य सफल भएको ठान्ने छु | अब म आफै पत्रकार अथवा पत्रकारिता सम्बन्धित व्यक्ति नभएकोले वहाँहरुको बारेमा यहि इन्टरनेटबाटै बटुलेका सामग्रीहरु पस्कनेछु |

देशका कर्णधार

मलाई आज पनि खै किन हो किन धेरै पहिले पढेको एउटा हिन्दी कविता (तुक्का) याद आयो | यो कविता मैले लेखेर नराखेकोले यसको स्रोत र समय ठ्याक्कै थाहा भएन | म त्यस्तै ६-७ कक्षा पढ्थे | घरमा रविवार्ता, दिनमान, धर्मयुग, सरिता, मुक्ता जस्ता हिन्दी पत्रिका आउथ्यो | तिनै मध्ये कुनैमा पढेको हुनु पर्छ | फेरी यो शब्द-शब्द याद भएर लेखेको पनि हैन, भावार्थ मिलाउन खोजेको मात्रै हो | जे होस् कविता यस प्रकार छ-

मेरा पहला बेटा
डाक्टर हो के बीमार हो गया
मेरा दूसरा बेटा
इंजिनियर हो के लाचार हो गया
मेरा तीसरा बेटा
साहित्यकार हो के बेकार हो गया
मेरा चौथा नालायक बेटा
नेता बनके देशका कर्णधार हो गया |

मपाईं

मलाई भैरव अर्यालको व्यंग्य सार्है राम्रो लाग्छ | उनको व्यंग्यले घोचेर लडेकाहरु पनि पेट मिचिमिची हाँसिरहेका हुन्छन, यस्तो लाग्छ कि कसैले उसलाई नाईट्रस अक्साइड (हसाउने वायु) सुँघाएर हिर्काएको होस् | आफ्नो पाठ्यपुस्तक पढ्न उत्तिको रुचिकर नलागेता पनि उनको जयभुँडी आइ. एस्सी. को पाठ्यपुस्तक नै भएपनि चाख मानी मानी पढेको मैले अझै पनि बिर्सेको छैन | उनको एउटा व्यंग्य "मपाई" मलाई सान्दर्भिक भएको जस्तो लगेर यहाँ साभार गर्दै छु | भैरव अर्यलकै शब्दहरु सापट लिएर भन्नु पर्दा मपाईंत्व एक नशा हो, यसले लट्ठयाएपछि कक्टेल पार्टीका श्रीमानहरुले झैं सब मपाईंहरु एकअर्काका बीच ठक्कर खान र चर्किन थाल्दछन्। सम्झनुभएन? राम र रावणको मपाईंत्व बजारिएर लङ्का डढयो, भीम र दुर्योधनको मपाईंत्व चर्केर कुरुक्षेत्र बन्यो। यस्तै मपाईं मपाईंको चर्काचर्कीमा हिरोशिमामा एटम बम पड्क्यो, त जर्मनी खड्गीज्यूकहाँको बनेल बन्यो। अब नेपाल चाही के बन्ने हो समयले मात्रै बताउन सक्छ, म त सक्दिन |

6 doctor-recommended sleep aids

साभार:
http://www.cnn.com/2010/HEALTH/10/12/rs.sleep.aids/index.html?hpt=C2

By Eleni N. Gage, RealSimple.com

October 12, 2010 8:28 a.m. EDT

मेहनत गरेपछि थाकिन्छ, त्यसपछि राती मस्तसंग सुत्यो; सबै थकान मेटेर भोलि बिहान तरो-ताजा भएर उठ्यो | सुन्दै आनन्द आउने कस्तो मज्जा, तर यस्तो दैनिकी सधै सबैको हुदैन | कसैकसैलाई कहिलेकाही जति कोल्टे फर्केपनि निद्रादेवीले ग्वाम्म अंगालो हाल्न आउदिनन् | भोलिको दिन त बेकार नै जान्छ | त्यस्तो बेलामा यो लेखले केहि मद्दत गर्न सक्छ कि भनेर यहाँ राख्दैछु | यसमा भएको बिज्ञापनको सत्यता मैले परिक्षण गरेको छैन अर्थात मैले यहाँ भनेको लिंकबाट एउटा पनि सामान अथवा औषधि किनेको छैन | र यो लेख पढ्नु अघि मलाई मेलाटोनिन बारेमा मात्रै थाहा थियो जुन सामान्यतया सबै स्टोरहरूमा भेटिन्छ जस्तै Costco, Walmart आदि|

बडा दशैं २०६७ को शुभकामना

आयु द्रोणसुते, श्रीयम् दशरथे, शत्रुक्षयम् राघवे,
ऐश्वर्यम् नहुषे, गतिश्च पवने, मानं च दुर्योधने ।
सौर्यम् शान्तनवे, बलम् हलधरे सत्यम् च कुन्तिसुते,
विज्ञानं विदुरे भवतु भवतां, कीर्तिश्च नारायणे ।।

जयन्ती मंगला काली भद्रकाली कपालिनी
दुर्गा, क्षमा, शिवधात्री स्वाहा स्वधा नमोस्तुते ।

मेरी बहिनी

अब लेखि सकेपछी आफ्नो पनि एउटा कविता राखौ जस्तो लग्यो | यो कविता मैले मेरी बहिनी लाई जिस्काउने हिसाबले धेरै पहिले लेखेको हो | तरुण बेलामा धेरैजसोले एक-अर्काको उपनामहरु राखिदिएका हुन्छन जिस्काउनको लागि | धेरैजसो त यो हल्का-फुल्का र रमाइलो नै हुन्छ तर कहिले काहि अलि बढी भैदिन्छ | मेरी बहिनी पनि अरुलाई यस्तै उपनाम दिन खप्पिस (उस्ताद) थिई | अनि मलाई पनि उसमाथि कविता नै लेख्ने रहर चल्यो र यो कविता लेखिदिए | मलाई त राम्रै लागेको थियो त्यसैले यहाँ राख्दैछु, बहिनी रश्मी पक्कै रिसाउदीन भन्ने लगेर |

सबसे बड़ा अदाकार

मैले एउटा पुरानो हिन्दी कविता यहाँ राख्छु भनेको पनि निक्कै भएछ, तर साइत जुर्न सार्है गार्हो भो | आज जसरि भएपनि राखी छाड्छु भनेर कम्मर कसे | यो कबिता धेरै पुरानो हो | यो २३ दिसम्बर १९८३ को "माधुरी" फ़िल्मी पत्रिकामा इब्राहिम "अश्क" ले लेखेका हो तर मैले चाही ११९० तिर पढेको हुनुपर्छ (ठ्याक्कै थाहा भएन) | यस कविताको उम्मेदवारले आफू बाहेक कसैलाई पनि राम्रो देख्दैन जस्तो कि अहिले नेपालमा प्र. म. को लागि कसैले पनि आफू बाहेक अरुलाई उचित देख्दैन | जे होस् कविता यस प्रकार छ -

प्र. म. को उम्मेदवार

नेपालको प्रधान मन्त्रि छान्ने प्रक्रिया पनि रमाइलो लाग्न थाल्यो | सोचे यसमा एउटा कविता किन नलेख्ने ? बस समाते कलम कोर्न थाले | तर यो मेरो मौलिक शैली (तर्ज) भने हैन | मैले २०३८-३९ साल तिर हिन्दी फिल्मी पत्रिका "माधुरी" मा एउटा यस्तै कविता पढेको थिए नयाँ हिरोको खोजीको बारेमा | मलाई त्यो मन परेर मेरो नोटबुकमा सारेको थिए | त्यो हिन्दी कविता निक्कै लामो भएकोले अहिले मैले साभार गर्न भ्याइन, पछी पक्कै राख्ने छु | अहिलेलाई मेरो कविता मात्रै |

पंचतंत्रको कथा: बाँदर र बिरालाहरु

(यो कथा ठ्याक्कै पुरानो कथासङ्ग नमिल्ना पनि सक्छ)
एकादेशमा तीनवटा बिरालाहरु थिए | तिनीहरु अत्यन्तै इर्स्यलु र लोभी थिए | एउटाले पाएको अर्कोले डाहा गर्ने, अर्कोले पाएको भाग नै ठुलो देख्ने | एक पटक तिनीहरुले एउटा ठुलो रोटि भेटाए | संगै भेटाए, बाड्न त पर्यो, अनि एउटाले भाग लगायो | बाँकी दुइवटा उफ्र्यो "लोभी बजिया, आफूलाई ठुलो भाग राखि हामीलाई सानो दिन्छस" | कसैगर्दा पनि कुरो मिलेन, जसले भाग लगाएपनि बाँकी दुइटालाई चित्त नबुझ्ने | अब भएन बरु अरुलाई बडिदेउ भन्नुपर्यो भन्नेमा तीनवटैको मत मिल्यो | सो अनुरुप तिनीहरुले छिमेकी बाँदरलाई बोलाए | बाँदर बाठो थियो | उसले त्यो भाग लगाएको रोटि देखेर भन्यो | ओहो ! यो भाग ठुलो रहेछ, अनि अलिकति त्यहाँबाट चिमोट्यो अनि खायो | अब अर्को भाग ठुलो देखियो, त्यो पनि चिमोट्यो र खायो | एवंरीतले ती बिरालाहरुले हेर्दा हेर्दै बाँदर सबै रोटि खाई भ्यायो | त्यसैले आपसमा नमिल्दा अर्कोले फाइदा उठाउँछ | ती तीन बिरालाहरु जसले आफ्नो घरमा आफैले छिमेकी बोलाएर धोखा खाएर रुदै कराउदै उफ्रिरहेको हामीले अझैपनि देखिरहेका हुनसक्छौ |

रसायनिक प्रेम (Chemical Love)

यो कविता मैले एम. एस्सी. प्रथम बर्ष हुदाँ "ChemSA" ले बार्षिक रुपमा निकाल्ने पत्रिका "Spectrum" मा छाप्नको लागि लेखेको थिए | पहिले छ्यासमिसे नेपालीमा तर पछी "Spectrum" को लागि पुरै अंग्रेजीमै अर्को कविता तयार पारे | दुवै यहाँ राखेको छु जुन मन लाग्छ त्यहि पढ्नुस् |

विद्धुतकणीय पत्र

आज मेरो ब्लगमा मैले मेरो साथी सुरेन्द्र गौतमसंगको विद्धुतकणीय पत्र (इमेल, अब उप्रान्त विपत्र) को आदान-प्रदानमा भएको कुराकानीको केहि अंशलाई राख्ने विचार गरे | यो विपत्रको पहिलो वाक्यले नै मेरो मनमा खुल्दुली जगायो र यो निरन्तर बढ्दै गयो | यस विपत्र पढेर मलाई साह्रै रमाइलो लाग्यो | हुन त मलाई लागेको अनुभव सबै लाई नलाग्न सक्छ तर पनि यो विपत्र पढ्दा आफूलाई मेरो ठाउँमा राखेर पढ्नुहोला | अनि मैले पनि पूर्ण प्रयास गरे कि त्यो विपत्रको जवाफ उत्तिकै खुल्दुली पूर्ण राहोस् | मेरो प्रयास सफल भयो कि भएन मलाई थाहा छैन बरु पढेर थाहा पाउनु भयो भने प्रतिक्रियामा लेखिदिनु होला |

कोहोरी

मलाई त यो रोग नै लग्यो कि क्याहो? बसन्तजीले आफ्नो ब्लग (http://giri25.blogspot.com/2010/07/blog-post_31.html ) मा डराएका थिए कि उनी कुनै कुलतमा त फसेका हैनन् ? म त फेसबुक र ब्लग को दोहोरो मारमा पर्न लागे जस्तो लग्यो | जे होस् अहिले फेसबुकमा रमाइलो भैरहेको छ | मलाई सबै भन्दा राम्रो विनयसंगको "कोहोरी" लागिरहेको छ | फेरी यो "कोहोरी" भन्ने कुन जन्तु पर्यो भन्नु होला, यो "दोहोरी" को साख्खे बहिनी परेपनि यसको "फोहोरी" संग भने पर-परको पनि नाता (भन्छन नि घोडा बेचेको साइनो) पर्दैन | यसको अभ्युदय कसरि भयो यो फेसबुकको जीवन्त "कोहोरी" पढेरै थाहा पाउनुस |

हामी फुटबल हौं

मैले एउटा अर्को कविता ल्याएको छु | यो पटक मेरो आफ्नो नभएर डा. लेखनाथ काफ्लेको | यो कविता मैले फेसबुकमा "नेपाली साहित्य" भन्ने समुहमा गएर पढेको हो र राम्रो लगेर साभार गर्ने अनुमति लिएर यहाँ राख्दैछु | डा. लेखनाथ काफ्लेजी को बारेमा वहाँ ताइवानमा हुनुहुन्छ भन्ने बाहेक थाहा छैन | यो पढेर मैले एउटा प्रतिक्रिया पनि राखेको थिए जुन म मूल कविता भन्दा पहिले राख्दै छु किनकि रसबरी खाएर चिया खाँदा चियाको स्वाद लाग्दैन तर चिया खाएर रसबरी खाँदा केहि फरक पर्दैन |

वान्कोवरको यात्रा र घुम्टो ओढेकी सुन्दरी - ३: घुमघाम व्हिस्लर पार्क

अगस्त ७, शनिबार | हामी नेपाली साधारणतया ठाउँ घुम्ने भन्दा बढी मान्छे भेट्ने तिर उन्मुख हुन्छौ | म किन बिशेष बन्नु, त्यसैले त्यहाँको नेपालीहरुसंग भेट्ने कार्यक्रम मिलाइयो बिहानको लागि | तर एका बिहानैदेखि सिमसिम पानी परिरहेको थियो | मौसमले साथ नदिएपनि यसलाई सकारात्मक रुपमा लिए | मैले सुनेको थिए यस्तो पानी पर्यो भने साइत बन्छ रे | अब कनाडा आउनु साइत परेको रहेछ भन्ठाने | केहि बेर कुरेर बस्दा पनि पानी नरोकिएपछि अलि अलि भिजिए पनि भिजिओस भनेर हिडियो | कस्तो सन्जोग भेट्ने साथीको नाम पनि माधब नै, अझ माधब नेपाल | अलि घनिष्ठ भएको भए त मैले जिस्काई पनि भ्याउथे, हैन कामचलाउ प्रधानमन्त्री बन्न झ्याउ लागेर यता आउनु भो कि क्याहो भन्दै | फर्केर भात खाँदावर्दा झन्डै दुइ त बजिहालेछ | अनि घुम्न कहाँ जाने भन्ने कुरो भो | वान्कोवरको प्रतिक भनेर चिनिने ठाउँ के छ भनेर सोद्धा त प्राकृतिक सुन्दरता भन्ने जवाफ आयो | अब पहाड, समुद्र, पार्क आदि इत्यादी त सबै तिर हुन्छ वान्कोवर कै भनेर कसरि खुट्याउने? अनि यो बर्ष विन्टर ओलम्पिक भएको ठाउँ नि भन्दा त्यो त झन्डै १ घण्टा पर ह्विस्लर भन्ने ठाउँमा रहेछ | झरी परिरहेपनि ह्विस्लर जाने निधो भयो र साथी माधब (बजगाई) र उनका छोरा अनंग सहित लागियो ह्विस्लर तिर | बाटोमा घरि घरि पानी रोकिएपनि बादल चाही छाटीएन | ह्विस्लरमा पुगेपछि थाहा भो त्यहाँ दुइ वटा डाँडा रहेछ अनि Seven Heaven भन्ने ठाउँ पनि रहेछ | त्यहाँबाट वान्कोवरको दृश्य अत्यन्तै मनमोहक देखिन्छ रे | त्यो डाँडा केवल कार चढेर जानु पर्दो रहेछ | तर हाय रे किस्मत, हामीले त डाँडा को झझल्को पनि पाएनौ | बादलले पुरै डाँडालाई ढाकेको थियो | त्यसैले माथि नजाने विचार गर्यौ | त्यहाँ डर्ट बाइक प्रतियोगिता भैरहेको रहेछ | त्यहि एकछिन हेर्यौ अनि एउटा सानो पर्यटकीय बजार रहेछ त्यो घुमेर फर्क्यौ |

आज पनि कविता

यो कविताको लेखन पनि रोचक भएकोले यहाँ राख्न मन लग्यो | मलाई आशा छ मेरो साथीले यसमा कुनै आपत्ति जनाउदैन | कुरो अगस्त १९ बिहिबार बिहानको हो, यसो स्कुल पुगेर आफ्नो पहिलो काम अर्थात् इन्टरनेटमा चल्ने गर्दै फेसबुक खोल्छु त साथीले मेरो पर्खालमा पो आक्रमण थालेछ | साथीमात्रै गोर्खाली परेनन्, म पनि गोर्खाली नै हूँ क्यारे| अब आइ लाग्ने माथि जाइ लाग्नै पर्यो | उठाए मेरो पनि हतियार, र सुरु गरे प्रत्याक्रमण |

भूपी शेरचन को अपुरो कविता "म"

मैले फेरी एक पटक भूपी शेरचन को "म" भन्ने कविता पढे अनि अहिलेको परिप्रेक्षमा एउटा हरफ छुटेको जस्तो लाग्यो र थपिदिए | वान्कोवर को यात्रा र घुम्टो ओढेकी सुन्दरी को तेस्रो भाग छिट्टै प्रस्तुत गर्ने छु |

मेरो हरफ:
म एक ठग
एक मक्किएको जग
एक निर्मम हत्यारा
भन्नलाई जनताका प्यारा
एक अनैतिक क्रेता
अनि (कुख्यात) नेता
म एक नेता हूँ

साथीहरुले भूपी शेरचनको कविता बिर्सिनु भयो भने यस प्रकार छ:

वान्कोवरको यात्रा र घुम्टो ओढेकी सुन्दरी - २: गन्तब्य वान्कोवर

यो पटकको गर्मिमा वान्कोवर घुम्न जाने योजना एक पन्थ दुइ काज गर्ने खालको थियो | त्यसैले पनि यो पटकको भ्रमणमा पहिले भन्दा फरक अनुभूति भै रहेको थियो | कता कता मुटु ढुक्क फुलिरहेको जस्तो लाग्थ्यो, भने घरि घरि टाउको गह्रुङ्गो भएको अनुभव हुन्थ्यो | साथ साथै अलिकति रोमान्चित पनि भएको हो कि जस्तो पनि लग्यो | नढाटिकन भन्ने हो भने मलाई यो अनुभवको दुरुस्त बयान गर्न आएन | यस्तो हुनु अनौठो पनि लागेन | किनकि वान्कोवर घुम्न जानुको एउटा कारण मेरो कनाडाको पर्मानेन्ट रेजिडेन्ट बन्ने प्रक्रियाको अन्तिम चरणलाई पूर्णता दिनु पनि थियो | म आफुलाई आफ्नो देश नेपाललाई निक्कै माया गरेको जस्तो लाग्दथ्यो | आज कता कता मेरो माया खोक्रो हो कि भन्ने पनि भान भै रहेको थियो | हुनत म आज कनाडाको नागरिक नै बन्न गैरहेको हैन | म अझै पनि नेपालकै नागरिक हो र म संग नेपालले नै दिएको पासपोर्ट हुन्छ | आफैलाई सम्झाउन मैले द्वापर युगको सहारा लिए | भगवान कृष्ण पनि आफ्नै आमा देवकी हुदाँहुदै पनि यसोदा आमाको काखमा हुर्किन गएकै हुन् क्यारे | परिस्थितिले भगवानलाई त छाड्दैन रहेछ भने म त निरिह मनुवा | जे होस् म पनि प्रवासी नेपाली बन्ने चरणमा प्रवेश गर्दै थिए | यसै क्रममा म रिनोबाट सियाटल पुगीनै सकेको थिए | आज शुक्रबार अगस्त ६, २०१० का दिन म कनाडा प्रवेश गर्दै थिए |

वान्कोवरको यात्रा र घुम्टो ओढेकी सुन्दरी - १: गन्तब्य सियाटल

अहिले नेभाडाको दक्षिणतिरको ठुलो शहर लस भेगासमा संसारभरीबाट सुन्दरीहरु मिस युनिभर्स बन्न भनेर जम्मा हुदैछन् | म भने आफू बसेकै स्टेटमा हुन लागेको सुन्दरीहरुको मेला हेर्न जान छाडेर त्यसको बिपरित उत्तरतिर क्यानाडाको वान्कोवर हान्निने योजना बनाए | त्यसो भनेर म विश्वामित्र नै हुन लागेको भन्न खोजेको भने हैन है | हुन त विश्वामित्र पनि मेनका देखेर मुग्ध भएकै हुन क्यारे | जे होस् फेरी बिषय बस्तुमा प्रवेश गरौ - बिहिबार, अगस्त ५, २०१० वान्कोवर जान भनि बिहान ६ बजे उठियो | जाँदा बिचमा सियाटलमा रातबस्ने योजना थियो | म बसेको ठाउँ रिनो, नेभाडाबाट सियाटल ७०३ माइल (११२५ कि. मि.) उत्तर (थोरै पश्चिम) पर्छ | गुगल गरेर हेर्दा त्यहाँ पुग्न १२ घण्टा ३६ मिनेट देखाउछ | म त्यहाँ बासबस्ने साथीको घरमा ९ बजेको आसपासमा पुग्नुपर्ने थियो | ७ बजे सम्ममा हिडीसक्ने भनेपनि अलमलमै साढेसात त भैगो | गत बर्ष सियाटल गएको बाटो (राजमार्ग ३९५, CA ४४ अनि CA ८९ हुदै I-५) मन नपरेकोले यो पटक अर्को बाटो (राजमार्ग ३९५, CA १३९, CA ३९, OR ९७, अनि OR ५८ हुदै I-५) जाने विचार गर्यौ | थाहा नपाईकनै भएपनि त्यो राम्रो छनौट परेछ | यताको बाटो अलि बढी प्राकृतिक सुन्दरताले भरिएको रहेछ | राजमार्ग ३९५ सजिलो र राम्रो भएकोले "Ladies First" को नियम मानेर श्रीमतीजीलाई गाडीको स्टेरिंग जिम्मा लगाइयो | राजमार्ग ३९५ को पुछारमा पुगेर म चालक भए | CA १३९ देखेर मलाई त झल्झली भरतपुरबाट काठमाडौँ तिर लागेको जस्तो भो | उस्तै घुमाउरो नागबेली बाटो भएपनि यहाँ खाल्डा-खुल्डीको मज्जा भने आएन | बिस्तारै दिन चढ्दै गयो र छिप्पिदै गएको सुर्यले मेरो भ्यानलाई ओभन बनाउदै जान थाल्यो | बाटोछेउमा रुखहरु नभएका हैनन् , तर प्रचण्ड सुर्यको अगाडी निरिह देखिए | धन्य ! बैज्ञानिकहरुले गाडीभित्र बातानुकुलित बनाउने व्यवस्था पनि बनाए | त्यहिँ AC भनाउदोको चिसो हावा खानेकुराहरुसंगै खादै हामी एकनाससँग जंगल भित्रको बाटोमा निरन्तर हुइकिरह्यौ | फाट्ट-फुट्ट बस्तीहरु नआएको भने हैन | हनी ताल, इगल ताल, अपर क्लामाथ तालले बाटोको सुन्दरतामा सुनमा सुगन्ध नै थपिदिएको भान हुन्थ्यो | नपत्याए यो फोटो हेरौ | यो फोटो हिडीरहेकै गाडी बाटै लिएकोले त्यति राम्रो भने आएको छैन | हामीसँग समयाभाव भएकोले ओर्लेर Vista Point बाट हेर्ने र फोटो खिच्ने गरेनौ |

दुइ कविता

म जब एम. एस्सी. पढ्न रसायनशास्त्र बिभागमा भर्ना भए, मलाई रासायनिक कविता लेख्ने सुर चल्यो | शुरुमा हाम्रो स्वागत तथा सकाएर जान लग्नु भएका को बिदाई को लागि एउटा साझा "स्वागत तथा बिदाई कार्यक्रम" राखिएको थियो | त्यहिँ समारोहमा मैले पहिलो चोटी कविता बाचन गर्ने बिचारले नाम लेखाए; अनि कविता पनि लेखेर लगे | कुनै स्वागत समारोहमा जाँदा मेरो मुटु असाध्यै ढुक-ढुक गरिरहेको पहिलो पटक थियो, जुन असामान्य पनि थिएन | हामी नयाँ बिद्यार्थीहरु सबैलाई आफ्नो परिचय दिन लगाइदै थियो | मैले आफ्नो परिचय पनि काव्यात्मक रुपमा नै दिने विचार गरेर एउटा पानामा कोर्न थाले | धेरैजसो साथीहरुले आफ्नो नाम र घरको बारेमा मात्र भन्दै थिए मैले पनि मेरो नाम र बसाईको बारेमा मात्र भन्ने विचार गरेर एउटा छोटो कविता लेखिभ्याए | आज त्यहि दुइ कवितालाई आजको मेरो ब्लग को रुपमा राख्ने विचार गरे |

पंचतंत्रको कथाहरु

पंचतंत्रको कथाहरु अत्यन्त लोकप्रिय कथाहरुमा पर्छन् | यसका कतिपय कथाहरु हामीले पढेको भएपनि यो पंचतंत्रकै कथा भनेर थाहा नपाएको हुनसक्छ | फेरी यो कसरि सुरु भयो भन्ने कुरा पनि हामी सबैलाई थाहा नहुन सक्छ | त्यसैले मैले कपिलमणि ज्ञवालीले संकलन गर्नुभएको पंचतंत्रको कथाहरु भन्ने पुस्तकबाट एकपटकमा थोरै थोरै गरेर राख्ने विचार गरे | यदि सबैकथाहरु एकै बसाईमा पढ्न मन लागे एडुकेशनल पब्लिशिंग हाउसबाट प्रकाशित उक्त किताब किनी पढ्नु होला | मैले यहाँ यस किताबको बिज्ञापन भने गर्न खोजेको हैन | बास्तवमा मैले वहाहरुसंग सम्पर्क गरेको पनि छैन | मेरो बिचारमा पंचतंत्रको कथाहरु दन्तेकथा जस्तै हुन् र यसमा कुनै व्यक्ति वा संस्थाको विशेषाधिकार हुदैन | तर पनि वहाहरुलाई यदि यो मेरो ब्लगमा राखिएको सामग्रीले कापी राइट उल्लङ्घन गरेको जस्तो लागे मलाई hamalsunil एट जिमेल डट कम मा इमेल गर्नु भएमा यो सामग्री हटाइदिनेछु | पहिले कसरि पंचतंत्रको कथा शुरु भयो त्यता तिर लागौ |

चाहना

मैले आज को ब्लग को सामग्री दुइ कुरा लाई ध्यान मा राखी बनाएको छु | पहिलो चाही मेरो कविता कै सृंखला भने अर्को फेसबुक | अहिले म फेसबुक मा केमिस्ट्री १९९३-९५ ग्रुप मा नियमित रुपमा गैरहेको छु | त्यहाको साथीहरु लाई ध्यानमा राखी मेरो पुरानो कविताको नया संस्करण निकालेको हो यो |

धोका

आज पनि मैले ब्लग लेख्नको लागि मेरो पुरानो कुरालाई नै ल्याउदै छु | कुरो B. Sc. पढ्दा ताका को हो | मेरो साथी संतोष महतोलाई मैले कसरि पहिलो र दोस्रो कविता लेखे भनेर सुनाए | (हेर्नुस सेप्टेम्बर ११, २००९ को ब्लग) | उसले त्यसरी कविता लेख्छु भनेर सुरिएर बस्दैमा कहिँ कविता लेख्न फुर्छ र? यसको लागि त बातावरण बन्नु पर्छ भन्दै मेरो कुरा को बिश्वास गरेन | अनि मैले भने ल मलाई कुनै शब्द वा पंक्ति देउ म त्यो शब्द वा पंक्ति राखेर कविता बनाई दिन्छु भने | त्यति खेर मुरलीधरले गएको "उडायो सपना सबै हुरीले .....कसले काट्यो छुरी ले ...." भन्ने गीत निक्कै चलेको थियो | उसले यस्तै अर्थ लाग्ने कविता लेख भनेर भन्यो | अनि मैले त्यतिबेला लेखेको कविता हो यो |

6 Things Never to Post on Facebook

साभार: CBS MoneyWatch.com, on Wed Jun 23, 2010 10:49am PDT

By Kathy Kristof

What NOT to do: 7 ways to ruin your resume

साभार: CBS MoneyWatch.com, on Mon Jul 12, 2010 10:37am PDT

By Hillary Chura

5 key skills to preserving a healthy relationship

साभार: http://yahoo.match.com/cp.aspx?cpp=/cppp/yahoo/article.html&articleid=11089&TrackingID=526103&BannerID=682740&ER=sessiontimeout

10 Healing Herbs and Spices

साभार: https://www.rd.com/living-healthy/10-healing-herbs-and-spices/article180480.html

Dozens of herbs and spices contain useful plant compounds, but the following 10 are healing standouts.

Top 10 Tips for a Healthy Brain

साभार: http://www.rd.com/living-healthy/top-10-tips-for-a-healthy-brain-antiaging/article179677.html

By Dr. Paul Nussbaum

18 Memory Tricks You Need to Know

मैले मेरो ब्लग नियमित गर्न नसकेको कारण आफैले नै मात्रै लेख्ने गरेरकोले हो जस्तो लगेर अब मैले कुनै समाचार वा विचार पढेर राम्रो लागे साभार गर्ने विचार गरे | मेरो ब्लग सायद अब नियमित गर्न सक्छु कि भन्ने लागेको छ | हेर्दै जाउ समय ले के भन्छ |

यसलाई अगाडि बढाउन मैले यो स्मरणशक्ति बढाउने लेख याहू बाट साभार गरेको छु | यस लेखमा रोचक कुरा के छ भने लेखिका आफैले लेख्दा लेख्दै छैठौ टिप्स नै लेख्न भुलिछिन | यो लेखमा बिश्वास गर्ने कि नगर्ने जिम्मा पाठकहरुकै |

साभार: http://shine.yahoo.com/event/workingwomen/18-memory-tricks-you-need-to-know-1750663/

By Patricia Curtis